De eerste vertoning van de documentaire "Filos" in het Golden Orange: een reis door het verhaal van Cevat Şakir

Hij plantte bomen (bellasombra, eucalyptus, palm) met als doel Bodrum te vergroenen, bracht de eerste grapefruit naar Turkije en deelde sinaasappel- en mandarijnenboompjes uit Griekenland uit aan het publiek. In dit opzicht heb ik het over iemand die werd omschreven als een man met gezag en ver vooruit op zijn tijd, oftewel de Visser van Halicarnassus, wiens echte naam Cevat Şakir Kabaağaçlı was.

Toen hij de natuurlijke en historische schoonheid van Bodrum zag, voelde hij zich genoodzaakt deze te promoten en werd hij een van de eerste gecertificeerde gidsen van Turkije. Cevat Şakirs reis beperkte zich niet tot de natuur. Hij volgde de sporen van oude beschavingen en smeedde een vriendschap met de geschiedenis. De reizen die hij samen met schrijvers uit die tijd, zoals Sabahattin Eyüboğlu, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Sabahattin Ali en Necati Cumalı, initieerde, ontwikkelden zich uiteindelijk tot een "Blauwe Reis"-traditie.

Resultaat: Bodrum, een rustige vissershaven, groeit dankzij zijn bijdragen uit tot een culturele haven van wereldklasse.

'VLOOT'

We zullen binnenkort het leven van Cevat Şakir zien in een nieuwe documentaire. Deze documentaire vertelt het verhaal van hoe een dichter zichzelf, de natuur en de stad waar hij woonde transformeerde. Halverwege de jaren twintig werd Cevat Şakir verbannen naar Bodrum voor een stuk tekst, maar hier werd hij als het ware herboren. Als intellectueel, opgeleid aan de Universiteit van Oxford en zeven talen sprekend, begon hij te tuinieren voor de gemeente Bodrum. Hij bracht zaden van over de hele wereld mee om bomen te planten voor het dorre land. Hij veroverde de harten van de inwoners van Bodrum, die hem aanvankelijk met vooroordelen benaderden, raakte hun leven aan en werd een goede vriend van vissers en sponsduikers.

De documentaire "Filos" (Filos), gebaseerd op Meltem Ulu's boek "De visser van Halicarnassus' reis", geregisseerd door Orhan Tekeoğlu en geproduceerd door Nurdan Tümbek Tekeoğlu, gaat in première op het 62e Internationale Antalya Golden Orange Filmfestival. Selahattin Paşalı, die dit jaar een prijs won op het 62e Internationale Antalya Golden Orange Filmfestival, speelt Cevat Şakir in "Filos". We spraken met Paşalı en het hele team over de totstandkoming van de documentaire.

- Kunnen we van jou het productieverhaal van de documentaire “The Fisherman of Halicarnassus: Blue Exile” horen?

Orhan Tekeoğlu: De opnames voor de documentaire begonnen in de zomer van 2023. Ali Şengün, de partner van Selahattins vader die in Bodrum werkte en het grootste fotoarchief van Bodrum bezat, fungeerde als contactpersoon tussen het documentaireteam en Selahattin. Het team was op zoek naar een acteur die Cevat Şakir zou spelen, en Selahattin werd geschikt geacht vanwege zowel zijn fysieke kenmerken als zijn afkomst in Bodrum. Selahattin portretteerde de psychologische transformatie en verandering die Cevat Şakir doormaakte bij aankomst in Bodrum.

- Kunt u ons iets vertellen over uw deelname aan de documentaire?

Selahattin Paşalı: Orhan en Nurdan zijn zeer intellectueel, en toen ik ze zag, besefte ik hoe ze zich met hart en ziel inzetten voor dit werk. Als inwoner van Bodrum wilde ik op elke mogelijke manier bijdragen aan hun dromen.

Ik heb wel eens zulke persoonlijke problemen. Als ik alleen ben, voel ik me niet thuis in Bodrum. Maar mijn vader is een grote Bodrum-liefhebber. Dus ik wilde hem zo'n herinnering nalaten, en om hem gelukkig te maken, hebben we elkaar ontmoet. En ik ben zo blij dat we dat gedaan hebben. Ik ben zo blij dat ik twee zulke geweldige mensen heb ontmoet.

NAAR BODRUM GAAN

- Waar beginnen we met het kijken naar de documentaire over het leven van Cevat Şakir?

Tekeoğlu: De documentaire belichtte Cevat Şakirs leven, dat begon met zijn aankomst in Bodrum vanuit Milas, zijn liefde voor de zee en bomen, en de banden die hij met de inwoners van Bodrum had opgebouwd. Cevat Şakirs perceptie van verbanning naar een fort in Bodrum veranderde door een huis dicht bij de zee, en voor hem werd ballingschap een proces van spirituele zuivering en bevrijding. Zijn ontmoeting met de zee, vooral in Bodrum, was essentieel voor Cevat Şakirs eerste kennismaking met de zee en de zuivering door het zeewater daar. Hij beschreef het zo prachtig in zijn boek "Blue Exile". Dus wilden we het tot leven brengen. We lieten het door Selahattin Bey tot leven brengen, en hij deed het zo prachtig. Dit was misschien wel een van de beste plannen van de documentaire.

Daarom documenteerden we het leven van Cevat Şakir, dat begon met zijn aankomst vanuit Milas in Bodrum. We probeerden zijn liefde voor de zee en de bomen in Bodrum over te brengen.

Nurdan Tümbek: De financiering werd verkregen dankzij de persoonlijke inspanningen van Meltem Ulu, bijdragen van de uitgeverij en steun van het Maritiem Museum van Bodrum. Selahattin droeg volledig uit maatschappelijke verantwoordelijkheid bij aan het project. We concentreerden ons op zijn ontmoeting met de inwoners van Bodrum, het begroeten van hen en het verwelkomen van hen in hun hart. We spraken met mensen die hem kenden, die zijn boek schreven en die hem kenden. Ze vertelden ons over hem. Dus hebben we ongeveer 22 interviews afgenomen. Al deze 22 mensen zijn zeer bekend in heel Turkije.

'IK BEN TROTS EN GELUKKIG'

- Jij werd waardig bevonden voor de Succes Award van de Golden Orange. Wat is voor jou het belang van deze festivals en prijzen?

Paşalı: Natuurlijk hecht ik veel waarde aan festivals. Ik ben zo blij dat ze bestaan ​​voor de ontwikkeling van onze cinema. Dus ik ben erg blij en trots. Ze erkennen zowel jonge mensen als de groten. Deze prijs deel ik met degenen die er in het verleden en nu aan hebben bijgedragen. Het geeft me ook de verantwoordelijkheid en de plicht om de Turkse cinema te dienen voor de toekomst. Ik zie dit als tweerichtingsverkeer. Ik ben erg blij.

De mooiste erfenis die ik mijn familie en mijn dochter kan nalaten, zijn de prijzen die ik op festivals heb gewonnen. Dus wees niet overweldigd of overweldigd. Je moet je pad volgen. Soms beloont het leven je op die manier. Ik ben zo trots en blij dat ik mijn dochter twee Golden Orange Awards kan nalaten. Ik hoop dat ze in de toekomst trots op me zal zijn.

- Je komt met een nieuwe serie voor het digitale platform. Kun je ons daar iets over vertellen?

Paşalı: Ik speelde de hoofdrol in een Netflix-bewerking van negen afleveringen van Orhan Pamuks boek "The Museum of Innocence". De serie komt begin 2026 uit. Mijn Netflix-verhalen zijn altijd kostuumdrama's geweest. En ik leer nog steeds, en daarom vind ik het geweldig. Ik ben net begonnen met pianospelen. Ik heb er echt van genoten. Met "The Museum of Innocence" leer je Istanbul in de jaren 70 kennen. Kunnen we zeggen dat digitale platforms erg goed voor jullie, acteurs, zijn geweest? Paşalı: Ja, ik vind ze positief, omdat digitale platforms meer werk voor acteurs creëren en de mogelijkheid bieden om te werken met scripts met een duidelijk begin en einde.

- Wat heeft de meeste indruk op u gemaakt in dit verhaal?

Paşalı: Wat ze in deze documentaire echt wilden laten zien, waren Cevaş Şakirs bijdragen aan het ecosysteem van Bodrum. Als inwoner van Bodrum was ik daar bijvoorbeeld niet erg bekend mee. Natuurlijk kennen we een aantal van zijn schrijvers en dichters, we kennen zijn zeemansverhalen, maar het feit dat hij als tuinman bij de gemeente werkte en een vreemde taal sprak toen de Britten arriveerden, betekende dat hij zijn tijd ver vooruit was, als een ambtenaar. Hij maakte grote indruk op me. Sterker nog, er waren destijds twee mensen verbannen: de een naar Sinop en de ander naar Bodrum. Dus ik vraag me af wat er zou zijn gebeurd als Cevat Şakir naar Sinop in plaats van Bodrum was gegaan?

Meltem Ulu: Dit raakt me echt. Het is zo makkelijk om dit allemaal te doen in het internettijdperk, maar toch worstelen we er allemaal nog steeds mee. Bijvoorbeeld om Bella Sombra uit Australië of Brazilië te halen. Dat was de periode waarin hij het deed – hij vond het daar en liet de zaden binnenhalen. Het is ongelooflijk. En hij is zo toegewijd aan Bodrum. Hij heeft ook constant moeite om rond te komen. Hij heeft kinderen, een privéleven. Hij is altijd bezig met zijn tijd en is constant bezig met creëren. Het is een soort devotie, een devotie voor de natuur.